در نصب پارتیشن‌های شیشه‌ای، بار اصلی سازه بر روی فریم‌هایی است که به کف و سقف محل نصب متصل می‌شوند. بنابراین، کف و سقف باید از مقاومت و استحکام کافی برخوردار باشند. معمولاً کف ساختمان‌ها به اندازه کافی سفت و مقاوم است؛ در مواردی که کف از جنس شیشه یا متریال ضعیف‌تری باشد، لازم است سفت سازی انجام شود یا فریم‌ها بر روی قسمت‌هایی که قبلاً آهن‌کشی یا شاسی‌کشی شده‌اند، نصب شوند.

در مورد سقف ها نیز با توجه به اینکه فریم های باید به سقف متصل شوند، اگر سقف سبک، کاذب یا تلقی (پلاستیکی) باشد، امکان نصب وجود ندارد و بایستی در سقف آهن کشی انجام شود و فریم ها به قسمت های آهن کشی شده متصل شوند.

فریم‌های نگهدارنده پارتیشن به وسیله پیچ به کف و سقف متصل می‌شوند. نکته مهم این است که تنها فریم‌ها به زمین یا سقف پیچ می‌شوند و نباید لبه‌های شیشه به کف یا سقف متصل شوند. بلکه لبه‌های شیشه باید حدود نیم سانتی‌متر تا یک سانتی‌متر فاصله از کف و سقف داشته باشند. به این فاصله، اصطلاحاً بادخور گفته می‌شود. این فضا با استفاده از چوب‌های مخصوص یا نوارهای لاستیکی پر می‌شود.

دلیل در نظر گرفتن این فاصله، جلوگیری از شکستن شیشه در اثر نشست احتمالی ساختمان و همچنین وجود ناترازی و شیب در کف است.  

در مکان‌هایی که سقف وجود ندارد، می‌توان پارتیشن شیشه‌ای با ارتفاع حداکثر ۱۲۰ سانتی‌متر نصب کرد. بیش از این ارتفاع، به دلیل عدم پایداری و ایمنی، مجاز نیست. در این شرایط، پایه‌هایی روی زمین نصب می‌شود که فریم‌ها به آن متصل شده و سپس شیشه داخل فریم‌ها قرار می‌گیرد.

در برخی مراکز تجاری و پاساژها، به‌ویژه در بخش‌هایی که به صورت غرفه‌بندی استفاده می‌شوند، معمولاً از همین روش استفاده می‌شود؛ یعنی پارتیشن‌ها بدون تکیه به سقف و تنها با استفاده از پایه و فریم به زمین متصل می شوند.

برای دریافت اطلاعات بیشتر، به صفحه اصلی پارتیشن شیشه ای در سایت مراجعه کنید.

بدون نظر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *